مولودی، امام رضا جونم تولدت مبارک ...

روز سه شنبه با همون حال و حوا و ناراحتی رفتم خونه، خیلی بغض داشتم، شدیداً حالم بد بود. به دوستم زنگ زدم و گفتم امروز من باهات میام، گفت باشه. همکارش براشون آش رشته آورده بود. سه تا ظرف. یکیش رو داد به من. رسیدیم سر کوچه‌مون که من ازش تشکر کردم و رفتم سمت خونه. ساعت 2:35 دقیقه رسیدم خونه و یک بشقاب آش رشته کشیدم و خوردم. بعدم حاضر شدیم رفتیم خونه دوست مامانم مولودی.   

مامان سونیا همسایه طبقه همکف و همسایه طبقه اولی هم اومدن. خلاصه رفتیم، عجب صفایی داشت، منم که دنبال بهونه میگشتم تا گریه کنم، زارررر زدم و بعدشم خانومه ظرفای شکلات رو که روی میزش بود رو به سمت همه می‌ریخت من 4 تا شکلات نصیبم شد. خیلی خوشحال شدم، گفتم ایشالا چهارتا حاجتامو میگیرم. 

خلاصه مولودی تموم شد و یه کم با دوستامون که از اعتکاف دیگه ندیده بودمشون خوش و بش کردمو، باهم قرار مدار کوه رو گذاشتیم. یکساعتی نشستیم و بعدم رهسپار به طرف خونه. توی راه خیلی با سونیا بازی بازی کردم و حسابی دیگه گریه و لجشو درآوردم. رسیدیم خونه و من بازم یک دل سیر گریه کردم، اینقدر که سرم داشت میترکید، خیلی سرم درد میکرد و حالم بد بود. رفتم سونیا رو آوردم و کلی باهاش بازی کردیم. بعدم رفتم یه دوش گرفتم و اومدم با همون حوله وسط حال بیهوش شدم. نماز مغرب و عشاء قضا شد. قرآتم رو هم که نخوندم. صبح که نماز صبحم قضا شد. کلاً آدم تنبل و بی انگیزه‌ای شدم. برام دعا کنید دارم نابود میشم ...