احمدبن محمد به حضور امام رضا(ع) رسيد و گفت: چند سال است حاجتي دارم و آن را از خدا خواسته ام و دعا مي كنم ولي دعايم مستجاب نشده است، در اين مورد شك و ترديدي به دلم راه يافته است. امام رضا(ع) فرمود: اي احمد، مراقب باش كه شيطان بر تو چيره نگردد تا تو را مأيوس و نااميد كند، همانا امام باقر(ع) مي فرمود: «مؤمن نياز خود را از خدا مي خواهد، خداوند اجابت آن را به تأخير مي اندازد، براي اينكه ناله و گريه و زاري او را دوست مي دارد. پس امام رضا(ع) فرمود: سوگند به خدا تأخير برآوردن نيازهاي دنيوي مومنان براي آنها بهتر از تعجيل در برآوردن نيازهاي آنها است. دنيا چه ارزشي دارد؟ امام باقر(ع) مي فرمود: سزاوار است كه دعاي مؤمن درحال آسايش مانند دعايش در حال سختي باشد. بعد امام رضا(ع) فرمود: بايد به گفتار خداوند بيشتر اطمينان داشته باشي، چرا كه خداوند به وعده خود وفا مي كند و مي فرمايد: «از رحمت خدا مأيوس نشويد» (زمر- 53) بنابراين، اعتماد تو بايد به خدا بيشتر از ديگران باشد و در خانه دل را به راه يافتن چيزي جز خوبي نگشاييد و هميشه در شما حالت اميدواري باشد كه خداوند فرموده است: «هرگاه بندگانم مرا بخوانند (از من چيزي بخواهند) پس من نزديكم و خواسته دعا كننده را هنگامي كه مرا بخواند، اجابت مي كنم. (بقره- 186) (1)
ـــــــــــــــــــــــــــ
1- رمضان ماه خدا، زين العابدين احمدي، ص 191